Als een van de belangrijkste protagonisten van de naoorlogse Italiaanse wederopbouw wordt De Gasperi, samen met de Duitse Konrad Adenauer en de Franse Robert Schuman, beschouwd als de grondlegger van de Europese Unie.
Programma :
Inleiding : Prof. Pierre Di Toro, gerenommeerd directeur, Italiaans Cultureel Instituut van Brussel
Officiële begroeting : S.E. Federica Favi, Ambassadeur van Italië in het Koninkrijk België
Video “Alcide De Gasperi. Visionair & bouwer” (11 min.), De Gasperi Stichting
Inleiding door advocaat Angelino Alfano, Voorzitter van de De Gasperi Stichting
Ronde tafel geleid door Prof. Pierre Di Toro, met :
- Prof. Daniela Preda, Directeur van de Afdeling Politieke en Internationale Wetenschappen, Hoogleraar Hedendaagse Geschiedenis, Universiteit van Genua
- Paolo Valentino, Schrijver en diplomatiek correspondent van de Italiaanse krant, Corriere della Sera
- Advocaat Angelino Alfano
Alcide De Gasperi was een staatsman en politicus. Geboren in Pieve Tesino (Trente) in 1881, werd hij Italiaans burger na de annexatie van Trente en Triëst na de Eerste Wereldoorlog en werd hij verkozen tot parlementslid. In de jaren twintig van de twintigste eeuw sloot hij zich aan bij de nieuwe Italiaanse Volkspartij (PPI), een organisatie van christelijke inspiratie die werd opgericht en geleid door Don Luigi Sturzo. Na de Mars op Rome in 1922 en de opkomst van het fascisme aan de macht, verving De Gasperi Sturzo als leider van de partij, nadat laatstgenoemde had gekozen voor vrijwillige ballingschap. In 1927 werd hij gearresteerd op beschuldiging van illegaal vertrek en verbleef hij in de gevangenis tot 1928. In 1943, in een klimaat van clandestiniteit, hergroepeerden de Italiaanse katholieken zich rond de figuur van Alcide De Gasperi, door de Christelijke Democratische Partij op te richten. Na de bevrijding van Rome werd De Gasperi benoemd tot Minister van Buitenlandse Zaken. Op 10 december 1945 werd hij President van de Raad en bleef deze functie onafgebroken bekleden tot 1953, eerst in samenwerking met de socialisten en communisten, en na mei 1947 uitsluitend met de deelname van de centrumpartijen. In 1952 ontving hij de Carlo Magno Prijs voor zijn inzet voor Europese waarden en in 1954 werd hij verkozen tot voorzitter van de Assemblee van de EGKS, ter erkenning van zijn Europese overtuiging.
Wij informeren het publiek dat het evenement zal worden vastgelegd met foto- en video-opnames. Voor meer informatie kunt u contact opnemen met iicbruxelles@esteri.it / +32 2 533.27.20
Reserveren is niet meer mogelijk